Bez jednog jedinog dinara plate ili penzije u Srbiji tavori najmanje pola miliona starijih od 55 godina. A malo kojem među njima je pošlo za rukom da ostvari pravo na državnu socijalnu pomoć pa se većina, potvrđuju i u Ministarstvu rada i socijalne politike, oslanja na podršku porodice ili tuđu milostinju.
Najviše je onih ”ni tamo ni ovamo”. Prema rečima Zorana Miloševića, pomoćnika ministra rada, tranzicija je ”debelo” osiromašila one koji su još u stanju da sami zarađuju.
| Novčanu socijalnu pomoć od države prima tek nešto više od 11.000 starijih od 65 godina."Mnogi i ne znaju da imaju pravo na pomoć države, a i oni koji su za to čuli nemaju mogućnosti da idu u centar za socijalni rad, opštine, katastre... i da se bore sa komplikovanim procedurama. Drugi, pak, ne žele da tuže decu ili srodnike radi utvrđivanja mogućnosti učešća u izdržavanju", kažu u Amitiju. |
Prema njegovim rečima, ovako loš socijalni položaj starije radne snage je posledica društveno-ekonomskog stanja u zemlji.
Postepeno su pooštravani uslovi za penzionisanje i podizana je starosna granica, a u međuvremenu je ugašen i dobar deo industrije u kojim je staž beneficiran. U tim preduzećima je i najveći broj radnika ostao bez posla, a među njima su najbrojniji baš oni između 55 i 64 godine.
Ni onima koji su već uveliko u sedmoj deceniji nije ništa lakše. Prema istraživanju koje je uradio ”Amiti”, najveća organizacija čiji su fokus stariji građani, najugroženiji u zemlji su upravo ovi stanovnici.
Neki nikada nisu ni bili u radnom odnosu kao što su žene vojnih lica, sveštenika, službenika... a neki su radili u poljoprivredi ali nisu uplaćivali doprinose. Ima i 100.000 onih koji su uplaćivali novac u Fond PIO, ali kraće od 15 godina, što je minimum za ostvarivanje prava na penziju.
Prema podacima, najveći broj tih ljudi su iz ruralnih sredina, žive u staračkim, a najčešće samačkim domaćinstvima:.
Ostavi komentar